۱۳ دلیل برای شروع خوش بینی اقتصادی
قرن با پیروزی اقتصادی در ایالات‌متحده آغاز شد، با این مفهوم که چرخه‌های کسب و کار بازسازی شد و رفاه برای آینده‌ای روشن و کورکورانه تأمین شد. در عوض، یک رکود اقتصادی خفیف به دنبال یک بهبود ضعیف و به دنبال آن یک بحران مالی و به دنبال آن یک ضعف دیگر، بهبودی به دنبال یک فروپاشی ناشی از همه‌گیری ایجاد شد. اگر از چند سال خوب درست قبل از همه‌گیری بگذریم، این دو دهه نابرابری طاقت فرسا و رشد طاقت فرسا بوده است. اقتصادی که در آن یک بازار کار ضعیف، پتانسیل عظیم انسانی را بدون استفاده رها کرده و به بی نظمی اجتماعی و سیاسی کمک می‌کند.
اما هرچقدر عجیب به نظر برسد در این زمان همه گیری من شروع به خوش‌بینی می‌کنم. اما این خوش‌بینی فقط در مورد جزئیات قانون جدیدکمک به کسب و کارهای آسیب‌دیده از همه‌گیری در ایالات متحد یا سیاست‌های لحظه‌ای نیست. در عوض، این امر ناشی مساله اصلی است که همه به هم مرتبط هستند.
نوآوری در تغییر اقتصاد، نوعی که رشد سریع پتانسیل تولیدی اقتصاد را تقویت می‌کند ، وجود ندارد. به دلیل یک دوره جهانی‌سازی سریع و تغییر فناوری که قدرت چانه‌زنی کارگران را در کشورهای ثروتمند کاهش می‌دهد، اشتیاق جهانی در کار وجود دارد. و تقاضای مداوم برای کالاها و خدمات وجود داشته است که سیاست‌های دولت قادر به رفع آنها نبوده است.
با این وجود یک دلیل وجود ندارد که فکر کنیم این روندهای منفی، روند خود را طی کرده اند. حداقل 13 دلیل وجود دارد.
-
منتظر جریان قوی بازگشت سرمایه و بازدهی بالا باشید
در سال 1987، رابرت سلوو ، اقتصاد دان، گفت: “شما می‌توانید عصر کامپیوتر را در همه جا مشاهده کنید، بجز در آمارهای مربوط به بهره‌وری.” شرکت‌ها از پیشرفت‌های سریع در قدرت محاسبات استفاده می‌کردند، اما اقتصاد کلی در حال تولید مثمر ثمر نبود.
این تحلیل درست از آب درآمد. از اواسط دهه 1990، نوآوری‌های فن آوری در مدیریت زنجیره تأمین و تولید کارخانه‌ها، شرکت‌ها را قادر می‌ساخت تا بهره‌وری بالاتری را از هر ساعت کار و هر دلار سرمایه‌گذاری بدست دهند. این دلیل مهمی برای رونق اقتصادی اواخر دهه 1990 بود.
پارادوکس این اقتصاد دان، بیانگر یک بینش است: یک نوآوری، هر چقدر هم انقلابی باشد ، بلافاصله پس از اختراع ، اغلب تأثیر کمی در اقتصاد بزرگ خواهد داشت. معمولاً سال‌ها طول می‌کشد تا مشاغل دقیقاً بفهمند که چه چیزی دارند و چگونه می‌توان از آن استفاده کرد. و سال‌های بیشتر برای رفع انسداد و کاهش هزینه‌ها زمان لازم است.
در آغاز، حتی ممکن است بهره‌وری افت کند! در دهه 1980، شرکت‌هایی که فن آوری جدید محاسبات را امتحان می‌کردند ، معمولاً نیاز به استفاده از تعداد زیادی از برنامه‌نویسان و همچنین سایر افراد برای نگهداری سیستم‌های قدیمی و زائد داشتند. اما به محض رفع چنین موانعی، نوآوری می‌تواند با سرعت متحیرکننده‌ای گسترش یابد.
یا به تعبیر رسمی‌تر، اقتصاد دانان اریک برینجولفسون، دانیل راک و چاد سایورسون این را “منحنی J بهره‌وری” می‌نامند که در آن یک فناوری مهم جدید برای اهداف عمومی – آنها از هوش مصنوعی به عنوان نمونه معاصر استفاده می‌کنند – در ابتدا ممکن است بهره‌وری را کاهش دهد، اما با گذشت زمان رشد بسیار بیشتری در پتانسیل اقتصادی ایجاد می‌کند. به نظر می‌رسد که شرکت‌ها تلاش زیادی را بدون بازگشت سرمایه انجام داده‌اند. اما هنگامی که جریان بازده‌هی به راه بیافتد، سرمایه‌گذاری آنها با سرعتی بسیار بیشتر بازخواهد گشت.
چندین زمینه وجود دارد که به نظر می‌رسد نوآوری دقیقاً در چنین مرحله‌ای قرار دارد و فقط هوش مصنوعی نیست.
-
در دهه‌ی 2020 فناوری باتری به نظر می‌رسد مانند ریز‌پردازنده‌های دهه 1990 است
قانون مور را به خاطر می‌آورید؟ این ایده بود که با پیشرفت فناوری ساخت، هر دو سال یکبار تعداد ترانزیستورهایی که می‌توانند روی مدار مجتمع قرار بگیرند دو برابر می‌شود. به همین دلیل است که شما ممکن است ساعتی با قدرت پردازش بسیار بالاتر از دستگاه‌هایی که در دهه 1960 به فضا فرستاده می‌شد، بپوشید.
فناوری باتری با چنین سرعتی پیشرفت نمی‌کند، اما فاصله زیادی با آن ندارد. بر اساس گزارش بلومبرگ‌نف، قیمت بسته‌های باتری لیتیوم-یون از سال 2010 به میزان 89 درصد با نرخ تورم کاهش یافته است و احتمالا شاهد افت بیشتری نیز خواد بود. پیشرفت‌های مشابهی نیز در سلول‌های خورشیدی وجود داشته است، که باعث افزایش گسترده‌تر انرژی پاک و ارزان قیمت می‌شود.
شباهت دیگر: هدف خود ریزپردازنده‌‌ها و باتری ها نیستند، بلکه فناوری هایی هستند که بسیاری از نوآوری های دیگر را امکان‌پذیر می‌کنند. تراشه‌های رایانه‌ای سریع و ارزان منجر به ایجاد نرم‌افزاری شد که انقلابی در اقتصاد مدرن ایجاد کرد. باتری های ارزان و سلول‌های خورشیدی می‌توانند منجر به ایجاد موجی از نوآوری در مورد نحوه تولید و استفاده از انرژی شوند. ما فقط در مراحل اولیه آن فرآیند هستیم.
-
نوآوری‌های نوظهور می‌توانند به طرق غیر‌منتظره‌ای با هم ترکیب شوند
در اوایل قرن 20، لوله‌کشی آب در داخل خانه آغاز شد. سیم‌کشی برق نیز همینطور بود. اما افرادی که لوله‌ها و خطوط برق را نصب می‌کردند، حتی تصور هم نمی‌کردند که تا دهه 1920، دسترسی گسترده به برق و جریان آب در خانه‌ها، امکان استفاده از ماشین لباسشویی خانگی را فراهم می‌کند. دستگاهی که باعث صرفه‌جویی زیادی در وقت می‌شود. این فرایند تنها به برق و آب جاری، بلکه به انقلابی در تکنیک‌های تولید و توزیع نیاز داشت. همه این نوآوری ها باعث شده زندگی ما بسیار آسان‌تر شود.
آیا ترکیبی از فناوری های موجود در حال بلوغ می‌توانند بیش از هر یک از آنها به طور جداگانه در پیشرفت ما موثر باشد؟
اتومبیل‌ها و کامیون‌های بدون راننده را در نظر بگیرید. آنها به تحقیقات طولانی مدت در نرم‌افزار هوش مصنوعی، حسگرها و باتری ها اعتماد نیاز داشتند. پس از سال‌ها هیاهوی تبلیغاتی، میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری و میلیون‌ها مایل رانندگی آزمایشی، حالا کم‌کم شروع به دیدن نتیجه می‌کنیم.
Waymo، یک شرکت خواهر گوگل، یک سرویس تاکسی بدون راننده را در حومه فونیکس برای عموم افتتاح کرده است. شرکت‌های بزرگی از جمله جنرال موتورز، تسلا و اپل نیز همراه با رقبای کوچکتر خود درگیر شکار فرصت‌ها هستند.
همین منطق را برای مراقبت‌های بهداشتی، انبارداری و صنایع سنگین و بیشمار زمینه‌های دیگر اعمال کنید. اختراعات توسعه یافته اکنون می‌توانند با روش‌های جدیدی ترکیب شوند که هنوز حتی تصور نمی‌کنیم.
4- همه‌گیری به ما یاد داده است که چگونه از راه دور کار کنیم
کار در خانه ممکن است سود اقتصادی شگفت انگیزی را در پی داشته باشد. همانطور که شرکت‌ها و کارمندانشان یاد گرفته‌اند چگونه از راه دور کار کنند، این می‌تواند برای بهره‌وری بالاتری برای افرادی که مشاغل کم درامدتری دارند داشته باشد. دورکاری توانایی آن را دارد که شرکت‌ها را قادر سازد تا با فضای اداری کمتری برای هر کارمند فعالیت کنند، که از نظر اقتصادی به معنای سرمایه کمتر مورد نیاز برای تولید همان بازده استاین امر همچنین می‌تواند به معنای کاهش زمان رفت و آمد باشد.
حتی پس از اتمام همه‌گیری، اگر فقط 10 درصد از کارمندان اداری دورکاری کنند، این امر می‌تواند پیامدهای بزرگی برای آینده اقتصادی داشته باشد.
